3-24 Zie wat het zelf-zijn en de dingen an-sich zijn. Over blijft leegte.

jaargang 3 nr. 24 (15 juli 2002)


Er komen steeds meer mensen op de bijeenkomsten, weekends en weken. Er verdwijnen ook, zij het wat minder in aantal. Enerzijds zijn er degenen voor wie het niet meer nodig is om op de bijeenkomsten te komen, omdat zij het belangrijkste werkelijk hebben begrepen. Wij zien hen, met vreugde, af en toe nog. Dat is een verheugende ontwikkeling. Anderzijds zijn er enkelen die teruggaan naar hun oude situatie of organisatie, omdat ze de Openheid te gevaarlijk vinden.
Slechts enkelen lossen zingend van vreugde op. De meeste mensen die dichter bij de sfeer van advaita komen, ervaren met angst dat ze dreigen te verdwijnen. Deze angst kan erg groot worden. Het enige wat deze doet verdwijnen is het vertrouwen in Dat wat zich steeds sterker manifesteert. Daarbij heeft de leraar een functie, vaak een doorslaggevende. Soms wordt de angst zo groot dat mensen terughollen naar de plaats waar ze vandaan komen en waar ze zich relatief veilig voelen. Het zij zo. Het proces zal echter doorgaan, want ze weten dat die veiligheid een illusie is. Het is triest om overal te zien, dat mensen zich aan vormen met schijnveiligheid vastklampen en dat dit juist hun lijden vergroot. Inzicht kan veel veranderen.

Een praktische kwestie in verband met het intensieve e-mailverkeer vormen de virussen. De laatste tijd ontvang ik ontzettend veel e-mailtjes van allerlei adressen, die automatisch door een virus-programaatje zijn aangemaakt en zelf de virus bevatten. Ik download elke week de laatste antivirusprogramma’s, zodat gelukkig alles ontdekt wordt voordat het virus kwaad kan. Degenen die nog zonder antivirus-programma mailen, doen er goed aan alsnog zo’n programma te installeren.

In het Programma van St. Openheid staat bij Info Advaita-bijeenkomsten Rotterdam een verkeerd e-mail adres. Voor informatie kunt u terecht bij Vinod Bhagwandin, e-mail v.k.bhagwandin@satya.demon.nl

De informatie over de Advaita Post en het Advaita Centrum die tot dusver onderaan de AP stond, is nu als een aparte bijlage opgenomen. Bij het uitprinten komt dan deze tekst er niet steeds weer bij.

Komende twee weken zitten wij in de bergen van Zwitserland. De energie op die hoogte lijkt op die van Schiermonnikoog. Verderop in augustus zal dan weer de volgende Advaita Post verschijnen.
Aan vakantiegangers en thuisblijvers een mooie zomertijd gewenst.

Briefwisseling


Douwe,
Ik heb een vraag over het vaststellen en benoemen van ervaringen en inzichten. Op het moment van een inzicht of een ervaring is er wel een vaststellen daarvan, maar de ervaring zelf kan niet in het geheugen opgeslagen kan worden; er is slechts een vage herinnering aan. Het wordt pas weer echt duidelijk als de directe ervaring er weer is. Als ik die ervaringen toch vanuit het gewone geheugen wil reproduceren wordt het al snel heel dor, beperkt, en alle woorden schieten hopeloos tekort. Is het inderdaad raadzaam om vanuit zo'n (beperkt) bewustzijn niets met die ervaringen te doen (in de zin van spreken of formuleren) of is het juist een goede oefening om toch zo precies mogelijk iets ervan uit te drukken?
Hartelijke groet,
Willem

Beste Willem,
Het vaststellen vindt plaats vanuit jezelf als bewustzijn, direct, zonder middelen. Het is het vaststellen van verschijnselen, dat wat verschijnt. Deze kunnen allerlei eigenschappen, kwaliteiten, hebben. Je stelt bijvoorbeeld vast dat het gaat om actuele ervaringen of vroegere ervaringen. Het vaststellen blijft echter in het hier en nu.
Als het gaat om een zuiver bewust-zijn, is er alleen maar een weerspiegeling van wat zich toont. Als het gaat om een (nog) niet volledig zuiver bewust-zijn, is het aan te raden toch zoveel mogelijk in de helderheid van bewustzijn te blijven en daarin niet iets te willen regelen, bijvoorbeeld je te concentreren op iets. Alles wat van belang voor je is, komt dan wel als verschijnsel op. Voor de rest laat je alles zitten. Er komt zo een steeds grotere passiviteit in het ervaren, er is steeds minder een activiteit van een ik, de zuiverheid van bewustzijn neemt toe.
In een overgangsfase is het dus nuttig de helderheid te betrachten, wat mogelijk is door zo goed als dat gaat te verwoorden wat zich toont. Maar, blijf hierin spontaan, ga er niet over denken. Het gaat om de helderheid en directheid.
Hartelijke groet,
Douwe

Briefje An-sich
“Dubbeltjes vallen soms héél traag: Kant’s Ding-an-sich is niet alleen niet kenbaar – het bestaat niet.
Lang leve de westerse filosofie!
In dank aan Alan Watts Zelfkennis, het laatste taboe, p. 81.
Hans”

Als eerste in de westerse filosofie stelde Kant op een duidelijke wijze dat de vorm van onze kennis wordt bepaald door waarnemings- en kenstructuren die in ons aanwezig zijn. Dat houdt in dat wij geen dingen los van deze structuren (het Ding-an-sich) kunnen kennen. Empiristen (ideeën en begrippen vormen wij) en nominalisten (begrippen zijn alleen namen) ontkennen het Ding-an-sich. Dat doet ook het boeddhisme (er is geen zelf, geen substantie in de dingen). Schopenhauer vond het in de wil tot leven of het leven dat innerlijk door iedereen wordt ervaren. De Vedanta zegt: ga maar kijken wat het Ding-an-sich (de kern van zelf-zijn, de grond der dingen) is. Dat blijkt dan te vervluchtigen. Over blijft leegte.
Als dat totaal wordt gerealiseerd, betekent dat bevrijding.
Alles wordt heel simpel.

Tekst van Harry

Op het laatst

Oprijzend uit de zee, de droomspiegel,
Verschijnende zelfverbeelding.
Speelse vrienden in de branding.
Gesleep van een zwaar lijf over het zand.
Dan spoelt snel de vloed over het strand. 
Suggestieve grappen; laten wij de potvis slachten ...
Vrienden als spiegelvormen, tot zelfherkenning openend.
Later die brandingfoto, met zeewier versieringen.
Overgave en vertrouwen; de oerstroom trekt.
Later die heldere droom, het laatste beleefbare.
Plotseling een heel andere werkelijkheid.
De ik-persoon voorbij, met potvisverbeelding
en al valt hij in de droom volledig weg.
Laat gaan, verlaat je spiegelbeeld, in zelfleegte.
Transparant omspoelt het water de leegte.
Leeg ruimtelijk gevoel, vervloeiend in wolkzelfbeeld.
Liefdesvertrouwende hartwisselingen gaan open. 
Alerte helderheid, het zelf van alles zijn.
Voorbij denkmodellen rond verticale aardeschijf.
Op het laatst: stille leegte, het niets.                         
Voorbij het laatste ogenblik

Ogenblikkelijk is er dat oerstille zijn.
Met de ogen gesloten intensiveert het.
De mentale beelden vervloeien tot niets.
Dat niets is geen object, het verschijnt niet.
Het kan ook uit zichzelf niet verdwijnen.
Het is er eenvoudig, in alle beschikbaarheid.

Het laatste ogenblik, ondeelbaar met de
meester van stilte, in het hier en nu.
Voorbij dat moment, is alles tijdloos.
Tijdgedachten lijken zich uit te rekken,
in langzaam vertraagde beelden, of
in een flits, onvoorstelbaar kort.
Op het laatst, lossen gedachten op.
Er is niets meer te ervaren.               
Voorbij het laatste woord.
Beeldloos.

Beeldvorming met de juiste
afspeelsnelheid, kan
aandachtig gevolgd worden.
Zoals  de situatie in een bioscoop.

De situatie in het volle leven, is anders.
Daarin ben je het eigen bewustzijnslicht.
De ondeelbaarheid van zelfbewustzijn
en dat wat gezien wordt is feitelijk, een.
Je kijkt voortdurend in de zelfverbeeldings-
spiegel, waarin jij en het spiegelbeeld een
en hetzelfde bewustzijn in beweging zijn.
Daar aan vooraf:

Bewegingloos, tijdloos, op het laatst.


Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Non-dualiteit - de grondeloze openheid

    Non-dualiteit is niet-tweeheid (Sanskriet: a-dvaita), de afwezigheid van scheidingen. Deze openheid vormt de kern van elke spiritualiteit en mystiek. Maar wat is non-dualiteit nu precies? Daarover gaat het nieuwe boek van Douwe Tiemersma. In zijn vorige boeken stond de non-dualiteit ook al centraal, maar nu laat hij stap voor stap zien wat non-dualiteit in de eigen ervaring betekent. Iedereen blijkt die ervaring te kennen en te waarderen.

  • Naar de Openheid

    De teksten in dit boek zijn geschreven op basis van gesprekken gehouden te Gouda, aangevuld met enkele gedichten en korte teksten met illustratie. 
    Als uitgangspunt dienen steeds bekende gegevens en situaties, waarin verwijzingen zitten naar dat wat niet te beschrijven is, maar dat hier Openheid wordt genoemd.

  • Advaita Vedanta - de vraag naar het zelf-zijn

    De actuele vraag ‘wie we eigenlijk zijn’ was het onderwerp van een symposium aan de Erasmus Universiteit Rotterdam op 18 september 2000, waarin vooral de oude Upanishaden en de Advaita Vedânta aan het woord kwamen.

  • Management en non-dualiteit

    In bedrijven en organisaties is meer aandacht gekomen voor de oriëntatie op samenhang, eenheid, heelheid, ongescheidenheid, kortom: non-dualiteit. Wat betekent deze ‘niet-tweeheid’ en op welke wijze kan zij in het eigen werk en in de organisatie doorwerken? Deze vragen staan in dit boek centraal.

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod