23 - Hebben of zijn. Een fabeltje.

Op een ochtend kwam de wesp op bezoek bij de eekhoorn. Het was nog heel vroeg. ‘Ik stoor toch niet?’vroeg de wesp.
‘Nee, nee’, zei de eekhoorn, die nog in bed lag. Storen leek hem iets heel treurigs – maar hij wist het niet zeker, want nog nooit had iemand hem gestoord.

(Uit: Toon Tellegen, ‘Bijna iedereen kon omvallen’)

De wesp keek pips naar de grond. 'Wat is er?' vroeg de eekhoorn die zijn ogen uitwreef.
'Ik ben mezelf niet', wist de wesp nog net uit te brengen.
'Hoezo!?' zei de eekhoorn die geen idee had wat hij bedoelde.
'Vanochtend werd ik wakker en toen was ze weg.'
'Hoezo, toen was ze weg?' zei de eekhoorn die inmiddels naast zijn bed stond.
'Nou, gewoon: weg. De koningin is verdwenen.'
'Verdwenen, hoe kan dat nou?' zei de eekhoorn bezorgd om zijn vriend de wesp.
'Ja, er lag nog wel een briefje. Dat ze het helemaal gehad had.'
'En waar is ze heen dan?'
'Geen idee. Ik zag haar alleen in de verte. Ze vloog hoger en hoger. Weg.'
'De hemel in', zei de eekhoorn met vaste stem.
Verbaasd keek de wesp de eekhoorn aan: 'hoe weet jij dat?'
'Dat is toch wat je zegt.'
'Maar hoe kom ik dan ooit de hemel in?' vroeg de wesp ten einde raad.
'Blijkbaar als je het helemaal gehad hebt.'

Vervolg: door Niels Willems