Karel Wellinghoff

*

Voorbij de vorm

Wat gek, je hebt geen lichaam meer;
ik kan nog steeds er niet aan wennen
dat het zo is en ik vraag je weer:
'hoe ik je moet herkennen

als je plotseling voor me staat
en je stralend aan mij toont,
thuis, in de winkels of op straat
en ik niet zie waarin je woont?'

Toch ben je voelbaar in alle vormen,
in al het zijnde om mij heen;
je overschrijdt dus alle normen
waarin je ooit aan mij verscheen.

Hoe goed moet ik nu leren kijken
diep in mijzelf, waarin jij leeft,
door recht te gaan en niet te wijken

voor wat het denken aan sluiers weeft
en mij belet naar jou te kijken
en niet ontvangt wat je aan mij geeft:

een hart zo vol van liefdelicht,
het leven dat zichzelf leeft,
stralend geluk, oneindig zicht.

Uit: Diep vervuld, intieme gedichten voor de gestorven geliefde, Bonneville, 2005

*

Buitentijds

Zo verdeelden wij ons in de vormen,
maar windstil bleef het in de stormen;
buiten de stromen van de tijd
is het stille Zijn de werkelijkheid.

Het heden is ook maar een veeg
en het volle bord bleef altijd leeg;
er is geen toekomst, geen verleden
en zeker niet is er een heden.

Want het ware Zijn is buitentijds,
ik ben, jij bent, wij Zijn bereids,
dus hoef ik jou niet meer te zoeken

in binnentijdse verre hoeken,
want alle vormen zijn slechts schijn:
je was, je bent en je zult Zijn.

Uit: Buitentijds, Gopher, Utrecht 2007

*