01 - Egoïsme en moraliteit

Dag Douwe,
De laatste Inzicht is toegekomen en na de inleiding van Raf heb ik jouw artikel gelezen. Je zegt dat egoïsme en verlichting elkaar per definitie uitsluiten. Principieel ben ik daar ook rotsvast van overtuigd maar in de praktijk vind ik dat moeilijk,.vb. Ik ken een vrouw die geruime tijd in een leefgemeenschap van een verlichte leefde Zij heeft daarvoor haar kind achtergelaten bij haar moeder. Ik kan niet zeggen dat zij haar dochter niet graag zag en op een bepaalde manier was zij ook bekommerd om haar dochter. Als ik er haar over aansprak dan zei ze dat het voor 100 % zeker de juiste keuze was. Voor haar was dat de manier om los te komen van haar dochter. Niemand kan natuurlijk in het hart van iemand anders kijken en eigenlijk geloofde ik haar wel. Maar toch denk ik dikwijls, indien zij bij jou zou gaan, er een andere levenswandel uit zou voortkomen.
Aan de andere kant heb je in Schiermonnikoog gezegd dat het niet gaat over regels of over moraliteit. Dus voor mij is dat probleem over egoïsme niet altijd even duidelijk. Maar misschien is het eenvoudig: zie ik bij mij zelf nog egoïsme (jawel hoor) en daarbij te blijven op een bewuste en vrije manier. Maar omdat dit probleem al zo dikwijls in mijn hoofd rondspookt, wou ik het ook met jou er eens over hebben.


Uit het antwoord

Of er egoïsme is, is alleen in elk concreet geval te bekijken. Hoe het zit met die mevrouw kan ik niet zeggen. Wel is er erg veel spiritueel egoïsme. Daarbij wordt de eigen weg van de verlichting uitgespeeld tegen de belangen van anderen. Dat wreekt zich vroeg of laat. Als ik zeg dat moraliteit en regels betrekkelijk zijn, wil dit zeggen dat deze regels gelden op het vlak van het menselijk bestaan, maar niet op dat van de verlichting. Als dit er is, is er geen egoïsme, maar al-eenheid. Dus automatisch wordt er aan de moraliteit voldaan. Omdat de kern van de morele problematiek is opgeheven (de beperkingen van het zelf-zijn, het ego) is er geen aparte moraliteit meer. Het probleem is dat mensen de niveaus gemakkelijk verwarren, namelijk dat ze de situatie van de verlichte staat voor zichzelf van toepassing verklaren terwijl deze er niet is.
Hartelijke groet,
Douwe


Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Openingen naar Openheid

    In dit boek zijn ruim 120 korte teksten verzameld die openingen bieden naar die openheid. Deze blijkt uiterst eenvoudig te zijn. De teksten zijn stukjes van leergesprekken, bedoeld als stimuli om de aandacht te richten op openheid, iets daarvan te laten zien en zo de realisatie van openheid een grotere kans te geven. Ze vormen samen de essentie van het onderricht in non-dualiteit.

  • De ander en ik

    Dit boek bevat de lezingen en enkele andere teksten van het 2e Advaita Symposium over de relatie van 'de ander en ik'. De vragen kwamen aan de orde: Wat is de aard van de ander; in hoeverre of in welke zin verschilt de ander van mij en in hoeverre vormen wij een eenheid? De bespreking van deze vragen kon een verheldering geven van problematieken als ‘de aard van het zelf’, ‘de mogelijkheid van communicatie’ (in hoeverre kunnen wij elkaar begrijpen?), ‘de grondslagen van ons morele gedrag’ en ‘de ander als leraar’.

  • Verdwijnende scheidingen

    Douwe Tiemersma
     

    Verdwijnende scheidingen

    Proeven van intercultureel filosoferen

    276 pagina’s, paperback

  • Psychotherapie en non-dualiteit

    De psychotherapie en oosterse bevrijdingstradities zoals advaita vedânta en boeddhisme hebben in de laatste jaren een steeds grotere belangstelling voor elkaar gekregen. Ze hebben elk specifieke noties en werkwijzen, maar overlappen elkaar voldoende om een vergelijking mogelijk te maken.
    In dit boek worden diverse westerse psychotherapeutische stromingen en twee bevrijdingswegen die van oorsprong respectievelijk hindoeïstisch (Advaita Vedânta) en boeddhistisch zijn, met elkaar geconfronteerd.

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod