2010/08 Je bewust-zijn heeft de kristallen helderheid van vorstlucht: je hoort overal ting, ting, ting

Jaargang 11 nr.13 (31 augustus 2010)
11-13_Weg
Elke goede weg leidt tot grondeloze openheid
Zelfmeditatie (2)

Uit een gesprek te Gouda op 12 mei 2010

De noodzakelijke intensiteit van bewustzijn
Bij de zelfmeditatie zal je interne zelfbewustzijn een  hoge intensiteit moeten hebben, omdat je anders gemakkelijk gaat slapen. Als ik over de verdergaande meditatieve fasen spreek, gaan veel mensen  half of helemaal slapen. Dat is een algemene reactie, omdat ze steeds minder vormen ervaren en zich er niets bij kunnen voorstellen. Je gaat naar een leegte toe en een leegte is voor de meeste mensen slapen. Het is erg belangrijk om je in die situatie bewust te blijven, in die beweging terug naar de open situatie die dezelfde als de droomloze slaap is.

Kun je je bewust worden van die droomloze slaapsituatie?
Dat ben je dus zelf,  als zelfzijn zonder vormen, zonder duidelijke kwaliteiten. Kun je je daarin nog bewust zijn? Dat zal alleen kunnen als de intensiteit van dat interne zelfbewustzijn geweldig hoog is. Nogmaals, als die intensiteit niet voldoende hoog is, verdwijnt de helderheid van het bewustzijn. In je gewone waaktoestand is dat geen punt, want daarin komen allemaal harde dingen op je af. Dat zijn zulke grove zaken, dat je ze wel bewust moet worden. Als je ze niet direct bewust wordt, loop je tegen een muur aan of onder een auto. Dan merk je wel de grove wereld, waarin bewustwording relatief gemakkelijk ligt. Daarom wordt wel gezegd dat je in een grof materieel lichaam incarneert, in een grof materiële wereld, om een duidelijker bewustzijn te krijgen. Natuurlijk is het positief om meer bewust te worden, maar het beste wat je kunt leren is dat je eigen bewust-zijn niet afhankelijk is van die grof materiële toestand. Anders blijf je daarin hangen. Het gaat om de kwaliteit van je eigen zelfzijn als bewust-zijn, als oorspronkelijk vrij zijn.
Dus de zelfmeditatie is een steeds meer terug naar jezelf gaan met een hogere intensiteit van bewustzijn, een openen, verruimen en loslaten van vormen en kwaliteiten, ontzettend helder blijven zonder concentratie, zonder spanning.
Ga na wat dat betekent: een totaal open, maar een heel helder, hoog-intensief bewustzijn. Ik verwees al eens naar de sfeer van de vorstlucht met belletjes van de arrenslee. In een grote kristallen helderheid kun je overal aan tikken en je krijgt die heldere klanken: ting, ting, ting, ting - overal, overal, overal. Je bewustzijn zit overal, niet ergens geconcentreerd, met die kristallen kwaliteit, een diamanten kwaliteit. Het gaat om die kwaliteit, die hoge intensiteit van helderheid. Daarin is alles open. Je keert terug in jezelf en alles komt van daaruit open. Dat vindt in de doorgaande zelfmeditatie plaats. Je blijft intern bewust van je interne heldere bewustzijn.
Er zijn maar enkelen bij wie dat echt zo doorgaat. Er zijn ontzettend veel mensen hier geweest. De meesten zijn weer verdwenen, terwijl ze die kristallen helderheid niet echt hebben opgepikt. Vrijwel allen zijn meer bewust geworden, maar wanneer breekt het echt open? Als van binnen uit het bewustzijn zo ontzettend helder wordt dat het zichzelf hervindt in die grootse klaarte, onafhankelijk van wat dan ook.

De lichamelijke helderheid
In die ontwikkeling veranderen alle aspecten van je bestaan, ook je eigen lichamelijke sfeer. In je reflexieve ervaring krijgt ook de lichamelijke ruimte dezelfde kwaliteiten van helderheid en tinteling die ik heb genoemd. Dat betekent dat de luiheid eruit gaat. Dat is belangrijk, want wat wil je spiritueel bereiken als je lichamelijk een grote luiheid hebt. Nee, de kwaliteit van je lichaam wordt ook die van het heldere kristallen bewustzijn. Dan heeft die kwaliteit niets meer te maken met de fysieke toestand van je lichaam. Dat fysieke lichaam heeft zijn eigen wetmatigheden en een eigen ontwikkeling. Er is een aftakeling wanneer je ouder wordt en er kan ziekte zijn, enzovoort. Op een gegeven ogenblik maakt dat niet meer uit, omdat je blijft bij je eigen zelfzijn met die heldere kwaliteit. En dat betreft dus ook het lichaam. Je merkt dan meteen dat je op die wijze onafhankelijker wordt, en onafhankelijk bent, van je fysieke lichaam. Als je volledig geïdentificeerd blijft met je lichaam, weet je dat alle lotgevallen van het lichaam jezelf betreffen: nu is mijn lichaam ziek en ik ben ziek; nu merk ik vermoeidheid en nu ben ik vermoeid. Als je in jezelf terugkeert en je je op concrete wijze bewust wordt van jezelf als helder en ruim zijn-bewustzijn, dan zie je dus dat ook de lichamelijke sfeer dezelfde heldere kwaliteit krijgt. Dan ben je niet meer afhankelijk van het materiële lichaam. Dat betekent het loslaten van de oude identiteit. Natuurlijk blijft het materiële lichaam verschijnen, zolang als het leeft, maar je zit er nooit meer volledig in vast. Je bent het ruime bewust-zijn waarin alles een plaats heeft.

De continue bevestiging
Om dit bewustzijn stabiel te laten worden is het in een bepaalde fase nodig dat je dit continu bevestigt: dit, dit, dit - continu, continu, continu, zolang het nodig is. Als je deze meditatie beoefent, dan is er de kennis zonder twijfel. Als je het niet op die wijze bevestigt, zit je, voordat je het weet, weer in een beperkte dualistische vorm van bewustzijn die we aandacht noemen.
In de terugkeer naar jezelf, bij de zelfmeditatie, zit naast de ontspanning ook de verandering van de kwaliteit van je bewust-zijn. Je bewustzijn wordt steeds helderder en  actueler, steeds ruimer en opener, steeds intenser en helderder, steeds meer een kristallen of diamanten kwaliteit.  Er is een steeds meer loslaten, juist van de ik-gecentreerdheid. Alles komt open. En door daarbij te blijven, wordt die staat stabiel. Is dat duidelijk?

Interne reflexiviteit zonder afstand
U heeft het over reflexief bewustzijn...
Reflexief wil zeggen dat je alles weerspiegelt wat in het bewustzijn komt.

Maar, dat houdt dus in dat er nog afstand  is.
Ja, maar nu gaat het er om dat bij het terughalen van de aandacht naar jezelf de reflexieve afstand verdwijnt, doordat je steeds meer gaat samenvallen met het waargenomene. Dan is er een fase met een interne reflexiviteit zonder afstand.

Maar dan is er eigenlijk niet meer een waarnemen.
Nee, ik zei al: dan is er dus een helder bewustzijn dat intern bewust is van zichzelf zonder afstand.

De constructie van de wereld

Psychologen hebben in allerlei onderzoekingen aangetoond wat we al wisten, namelijk dat de zintuiglijke waarneming voortdurend afhangt van de eigen situatie. Natuurlijk is er de biologische conditie van de zintuigen die maar een deel van het spectrum van de electro-magnetische en geluidsgolven kunnen registreren. Bepalend is dus ook de psychologische en existentiële situatie. In de psychologische tijdschriften is daar veel over te vinden, ook in de Scientific American Mind (juli/augustus) als aardige vakantieliteratuur.
“Als we afstanden beoordelen, schijnen aantrekkelijke dingen dichterbij dan minder aantrekkelijke dingen.” Als je dorstig bent, lijkt een fles water dichterbij te staan dan wanneer je geen dorst hebt. De afstand tot een cadeaubon van $25,- wordt kleiner geschat dan een bon die niets waard is. Conclusie: hoe wij de fysieke omgeving zien, hangt af van wat we willen.
Ander onderzoek toont aan dat er meestal een overschatting is van de stijging van een hellende weg die je oploopt.  Skateboarders die op de heuveltop angstiger zijn dan anderen om af te dalen, ervaren de heuvel veel steiler dan die anderen. Baseball-spelers ervaren de bal groter als ze goed slaan en kleiner als ze missen. Voetballers zien de goal kleiner als ze een doelschop hebben gemist dan wanneer ze erin hebben geschoten. Conclusie van de schrijver: er is geen objectieve waarneming;  mens-zijn betekent de wereld door onze steeds veranderlijke lens te zien.
Onze conclusie is dat elke waarnemingssituatie bestaat uit een veld waarin wel een dualiteit van waarnemer en waargenomene lijkt te zijn, maar niet bestaat. De waarnemer en het waargenomene bepalen elkaar wederzijds. Het zelf-zijn wordt dus bepaald door de interne en externe waarnemingscondities. Dan wordt het tijd je bewust te worden van de hoogste mogelijkheid van jezelf als waarnemer en van jezelf als vrij van condities.


Aan allen een warme nazomergroet,
Douwe Tiemersma


*

Mededelingen

In september beginnen weer de reguliere bijeenkomsten. Eerst is er vanaf vrijdag de retraiteweek op Schiermonnikoog (Weken). Een snelle opgave is nog mogelijk. Op 26 september is er de halfjaarlijkse Retraitedag op het centrum. Op de volgende cursussen is nog plaats. Non-dualiteit in de praktijk 2010, op vijf vrijdagochtenden: 5, 12,19 november, 3, 10 december 2010, van 10.00 – 12.30 uur. Bijscholing Onbeperkt Ontspannen najaar 2010 (Pia).

Bibliotheek
De bibliotheekwerkgroep heeft in de zomer alles weer nagekeken en mist de volgende boeken, etc.:
Balsekar, Ramesh, Bewustzijn spreekt
Graaf, Gert de, De zee die denkt (video)
Levy, John, Het wezen van de mens volgens de Vedanta
Ramana Maharshi, A pictorial biography Sri Ramanasramam
Smit, Alexander, Interview Radio Gelderland 1+2 CD
Sri Aurobindo, De basis van yoga
Goleman, Daniel, Emotionele genezing
Powell, Robert, The essential teaching of Jesus
Tarthang Tulku, Kum Nye ontspanning, deel 2
Osho, Yoga the alpha and the omega
Graag zien we deze boeken snel terug. De zelfbediening bij de uitlening bevalt tot dusver goed. We hopen dat zo te houden.

Jongeren
Het boek Advaita Sprookjes van Pia de Blok is opnieuw uitgekomen. Het is een prachtige uitgave geworden met sprookjesachtige illustraties van Sanny Bijvoet.
Het is bij de boekhandel te bestellen of bij de uitgever www.koppenholuitgeverij.nl - ISBN 9789085081463, prijs € 9,95. Een gedeelte van de prijs gaat naar een schoolproject in India.

In Brugge, Leuven en Noordwolde (Groningen) zijn regelmatig bijeenkomsten zonder Douwe van mensen die zich betrokken voelen bij zijn benadering. Zie voor informatie: mailadres advaitagroep brugge, mailadres advaitagroep groningen en mailadres advaitagroep leuven.


Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Non-dualiteit - de grondeloze openheid

    Non-dualiteit is niet-tweeheid (Sanskriet: a-dvaita), de afwezigheid van scheidingen. Deze openheid vormt de kern van elke spiritualiteit en mystiek. Maar wat is non-dualiteit nu precies? Daarover gaat het nieuwe boek van Douwe Tiemersma. In zijn vorige boeken stond de non-dualiteit ook al centraal, maar nu laat hij stap voor stap zien wat non-dualiteit in de eigen ervaring betekent. Iedereen blijkt die ervaring te kennen en te waarderen.

  • De elf grote Upanishaden


    De Upanishaden vormen de grondslag van een groot gedeelte van de Indiase filosofie. Ze worden ‘Vedânta’ genoemd, dat is het einde en de culminatie van de Veda’s. De wijsheid die in de teksten naar voren komt is nog steeds een onschatbare bron, zowel in India als daarbuiten. Centraal staat daarin de visie en zijnservaring dat de kern van zelf-zijn identiek is aan de grondslag van wereld en universum.
    In dit boek is een groot gedeelte van de belangrijkste Upanishaden (8e-6e eeuw v.Chr.) opgenomen.

  • Chakrayoga

    Yoga is de weg naar bevrijding van de beperkingen in alle onderdelen van het bestaan. Dit boek richt zich op de bevrijding van de verschillende levensenergieën: de mentale, expressieve, gevoelsmatige, vitale, seksuele en andere energieën.

  • Advaita Vedanta - de vraag naar het zelf-zijn

    De actuele vraag ‘wie we eigenlijk zijn’ was het onderwerp van een symposium aan de Erasmus Universiteit Rotterdam op 18 september 2000, waarin vooral de oude Upanishaden en de Advaita Vedânta aan het woord kwamen.

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod