Directe ervaring ook bij de jongste kinderen belangrijk

15 maart 2006
Een jongetje van 8 was hier. Zijn moeder was hier al eerder om bij mij ontspanningstechnieken te leren. Ze gaf aan dat hij heel wijs was, maar ook zo ontzettend boos kon worden omdat hij niet begrepen werd door de andere kinderen.
Hij kwam yoga doen, zei hij. Heel spiritueel en wijs en het was direct 'eigen'. Ging direct met de handen op zijn buik zitten en deed een ademoefening die ik ook zijn moeder geleerd had. Hij vroeg waarom ik aan dit werk was begonnen ...
Anderhalf uur vloog om en we vermaakten ons prima. We deden oefeningen, maar ook een eigen naambord tekenen: hij tekent zijn naam en zijn paard en de rest eromheen is blauw met een regenboog. Hij vraagt of ik met duidelijk mooie letters erop wil zetten: 'Niet binnenkomen zonder te kloppen!' Als ik hem de zon en de aarde laat begroeten en zijn, en hemzelf als middelste vriendje laat ervaren, voelt hij zich als de reus en straalt. Bij het tekenen verstart hij en zegt, dat heb ik ook bij lezen. Ik laat hem in zijn herinnering de ontspanning doen die we daarvoor gedaan hebben en zeg: gebruik die wanneer je tekent. Dat lukt. Ja, ik ben ontspannen nu, zegt hij.
Toen vroeg ik hem: 'Ben je wel eens boos, of verdrietig?'
'Ik ben nooit boos.'
'Heb je wel eens een gevoel dan van boosheid? Is daar misschien een kleur bij?'
'Nee, ik BEN nooit boos.'
Hij kijkt me aan alsof hij zeggen wil: waar heeft ze het over.
Mijn idee was het om hem die boosheid te laten herkennen in zijn lichaam in een vorm of een kleur en die eruit te halen en weg te blazen.
'Heb je dan wel eens dat boosheid langs je heen gaat?'
'Ik ben wel eens een beetje boos of verdrietig als ze me slaan op school. Maar IK BEN niet boos; ja het gaat langs me heen.'
Nu dan is het helemaal goed, daar hoeven we niets aan te veranderen.
Hij hoeft dus niet meer te komen, hij heeft geen enkel probleem. 'Ik vond het hartstikke leuk,' zei hij toen zijn moeder hem op kwam halen, 'volgende week wil ik weer.' En hij verzon: 'Kunnen we dan ook samen spelletjes doen tussen de oefeningen door?'
Ik zie hierdoor hoe belangrijk het is die jongste kinderen direct al vanaf het begin met de advaitabenadering te benaderen: de meest directe ervaring van henzelf. Het is beter hen niet eerst iets te suggereren, zoals bij de vraag 'zit het in je lichaam?' Dan moet je vervolgens weer helpen hem daaruit te halen. Het zal natuurlijk niet voor ieder kind hetzelfde zijn. Voor sommigen is het misschien wél goed. De prioriteit heeft toch wel: eerst zonder technieken samen te gaan kijken naar de aanwezige non-dualiteit..
*
'Ja, Pia, die directe benadering is belangrijk, zowel voor kinderen als voor volwassenen. De herkenning kan zomaar doorbreken en dan is het jammer als er een indirecte benadering gebruikt zou worden.
Zo ook: 'je hoogste notie' en 'de spontane meditatie'. Alleen als deze niet lukken, zijn er indirecte benaderingen.
Groet,
Douwe