Reactie van Rik De Wulf

Reactie van Rik De Wulf op tekst 'Open blijven in werk en management' van Jean-Pierre Verschuere


(...) Een heldere tekst die refereert naar praktische situaties en het niet laat bij algemeenheden.

Een paar bedenkingen: de non-dualiteit uit de titel komt niet terug in de tekst. Voor mij is het niet helemaal (helemaal niet) duidelijk waarop dat slaat. Misschien toch even verduidelijken.

Je springt ook nogal onverwacht naar de tweede kopregel, waarom zoveel moeilijker ... Ik ga ermee akkoord dat het geld, m.a.w. levensonderhoud, inderdaad een bijkomende factor is, maar misschien moet je het toch vooraf even hebben over openheid in andere situaties. Dat is ook niet gemakkelijk. Ik denk voornamelijk door het ego. In een zekere zin wordt het ego in een werksituatie misschien zelfs enigszins ingebonden door de betaling die ertegenover staat, en dat is dan misschien niet rechtstreeks gunstig voor de openheid, maar indirect wel. Met name als het ego zich ECHT realiseert dat het zichzelf te belangrijk vindt en geleidelijk aan minder op de voorgrond treedt. Ten gunste van de openheid.

De kopregel "bedenkingen die gelden in een overgangssituatie" is ook niet helemaal duidelijk. Wordt hiermee het bedrijf, de werknemers, of specifiek deze werknemer (de lezer) bedoeld? Op wie slaat de overgang?

Ik had ook nog een bedenking bij het niet laten vastleggen door een team. Analoog zoals hierboven geloof ik dat een team het ego enigszins kan inbinden, tenminste indien de doelstellingen haalbaar zijn en het resultaat zijn van, laten we zeggen, een meerderheid van de leden van het team. Het inbinden bestaat er net in dat je het met een aantal van die doelstellingen niet eens zult zijn, maar dat je je ondanks dat daarachter schaart.
Als ik de tekst die onder die kopregel staat lees, dan moet ik zeggen dat ik helemaal akkoord ga met die tekst, ik denk dat ik alleen het woordje team met iets anders associeer. Wellicht bedoel je eerder 'corporate
objectives', bedrijfsdoelstellingen.

(...)


Antwoord van Jean-Pierre Verschuere op mail van Rik De Wulf

(...)

Je vindt dat de context (non-dualiteit) waarin mijn tekst geschreven werd onvoldoende verduidelijkt wordt. De tekst is bedoeld als één van de startteksten van een werkgroep onder de leiding van Douwe Tiemersma.
Dat is dus in de context van Advaita Vedanta. (...) De kern is, dat je kan kijken naar je denken, gevoelens en gewaarwordingen. Dat je de ruime helderheid bent waarin deze 'objecten' verschijnen. Het gaat om het 'weet hebben' van deze helderheid, van deze grenzenloze ruimte (leegte). Al de rest volgt dan vanzelf. Grote vraag is natuurlijk: hoe kan je dit 'weet hebben' bij jezelf of anderen bevorderen, hoe kan je obstakels voor dat 'weet hebben' verwijderen (o.a. in een werksituatie)?

Je maakt de bemerking dat het spijtig is dat ik het niet heb over openheid in andere dan werksituaties, waar het veelal ook niet gemakkelijk is om open te blijven. Ik vermoed dat jij het misschien wel gemakkelijker vindt om open te blijven in de werksituatie dan in niet-werksituaties. Verrassend voor mij. Het is uitdrukkelijk de bedoeling van de werkgroep het ook te hebben over het managen van je eigen leven. Dat aspect komt in mijn tekst inderdaad niet aan de orde.

Je verdedigt de stelling dat het betaald werken en het werken in teams uiteindelijk de openheid bevordert, omdat het ego gedwongen wordt in te binden, omdat men gedwongen wordt zich in te zetten voor een aantal doelstellingen waar men niet echt achter staat. Dit is inderdaad iets waar ik niet heb bij stilgestaan. Een fundamentele en correcte opmerking.
Toch geef je zelf ook aan, dat de verruiming van het ego die plaats vindt onder impuls van het team zijn grens heeft: de grens van het bedrijf, van de bedrijfsdoelstellingen. De praktijk is zo, dat een individu dat ruimer wil zijn dan de bedrijfsdoelstellingen, begrensd wordt door het team. Echte openheid stopt niet aan de grenzen van het bedrijf.

Als je deel bent van een echt team, dan sta je weerloos tegen de 'bezetenheden' die weliswaar vallen binnen de grenzen van de bedrijfsdoelstellingen en gedeeld worden door de andere leden van dat team, maar toch echte bezetenheden zijn. Het ideaal is natuurlijk openheid, weerloosheid, geen grenzen. In die zin is het ook goed open te staan voor de bezetenheden, de neuroses van de anderen, oké. In het ideale geval lossen hun neuroses op in jou openheid, jou onbegrensde ruimte. En dan heb je een heilzame invloed. Maar ik heb het hier over de overgangssituatie waarin de openheid bij het individu niet vast gevestigd is, en dichtklapt onder te grote druk. Dan kan het volgens mij goed zijn deze druk (tijdelijk) te vermijden door geen lid te zijn van een team (als het even kan).

(...)