2013/09 Wat gebeurt er wanneer alles wegvalt?


Jaargang 14 nr. 16 (16 september 2013)

 Tekst satsang

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 27 oktober 2004

 
Wat gebeurt er wanneer alles wegvalt?
 
Het is altijd heel frappant, die overgang. Je bent aan het kletsen met elkaar en dan ineens: stop. Je kunt je dan bewust worden van alles wat je meeneemt in dat spreken. Want alles wat je meeneemt betekent spanning. Wanneer het stil is kan dat alles wegvallen. Let eens op dat wegvallen. Wat zou er gebeuren wanneer alles wegvalt? Wat gebeurt er dan?
 
Er blijft niets over.
 
Fout antwoord.
 
(Iemand anders) Openheid.
 
Fout antwoord.
 
(Iemand anders) Het is maar tijdelijk.
 
Fout antwoord.
 
(Iemand anders) Er is alleen nog maar geest.
 
Fout antwoord.
 
(Stilte)
 
Wat gebeurt er wanneer werkelijk alles wegvalt? En dan zitten jullie vanuit de volheid te praten! Ga preciezer kijken. Wat betekent het wanneer die laatste ik-spanning wegvalt? Hoe zit het met die ik-spanning, die ik-zwaarte, de scheiding tussen binnen en buiten? Zie de mogelijkheid van het wegvallen van die ik-spanning, van die ik-zwaarte, van die scheiding. Als je die ik-spanning ergens ziet dan kun je ook vermoeden wat het betekent wanneer die wegvalt. Je ziet dat dat ikje geen kans heeft om te overleven in die ruimte. Stel maar voor wat het betekent wanneer je dat ikje bent vergeten, dat het opgelost is in de ruimte, dat het niet weer terugkeert. Ervaar maar dat het een volledige overgave is. Blijf helder. Wanneer je niet helder bent dan heb je dat ‘ik’ weer in je rug voordat je het weet en zonder dat je het weet. Blijf in die overgang bewust van die absolute ruimte waarin alles oplost, van dat absolute zwarte gat waarin alles terugzinkt. Laat die absolute dimensie open. Anders blijft het een beperkte, gezapige toestand. Zijn hier nog onduidelijkheden over?
 
Alles stolt toch steeds weer tot woorden, voorstellingen.
 
Punt is dat je die stollingen met die ik-spanning erin, steeds weer opnieuw kunt zien. Wanneer werkelijk ergens dat absolute de zaak openbreekt, wanneer dat werkelijk gebeurt, dan verdwijnt die dimensie niet meer. En dat openbreken blijft voortdurend werken. Dat is niet meer iets wat je zelf doet, het gebeurt. Het enige is dat wanneer je je laat afleiden en ergens helemaal induikt, je er weer van die schijnmuren omheen bouwt, dat je je zo concentreert op andere dingen dat dat andere weggedrukt wordt. Als je maar enigszins de ervaring hebt dat dat absolute het belangrijkste is, dan gebeurt het niet. Zie je de kern van overgave? Het is een werkelijk vergeten van alles wat voor jouw ik van belang was.
 
Je vraag was: wat gebeurt er als alles wegvalt.  
 
Ja.
 
Niets, natuurlijk.
 
Jawel, maar pas even op je woorden.
 
Het is heel helder wat ik zeg.
 
Wees voorzichtig met woorden.
 
Er is natuurlijk geen antwoord op die vraag.
 
Er is één antwoord mogelijk op die vraag.
 
Nee. Dat ‘ik’ dat dat antwoord moet geven is dan weg, natuurlijk. Dat is er niet meer. Dus de vraag verdwijnt.
 
Er is één antwoord.
 
Welk is dat dan?
 
Ik vroeg het aan jou.
 
Ik kan het antwoord niet geven, want als alles weg is dan ben ik ook weg die het antwoord kan geven.
 
Je zit nou aardig wat te praten.
 
Maar je vroeg iets.
 
Ja, en ik hoopte op het juiste antwoord.
 
En als ik dat probeer te geven dan zit ik aardig wat te praten.
 
Juist. Omdat je dat probeert te geven.
 
Aha, dan is dus zwijgen het juiste antwoord.
 
Nee.
 
Er is dus geen antwoord.
 
Jawel.
 
Ik kan dus geen antwoorden bedenken.
 
Dan ben je al een stapje verder.
 
Ik ben een stapje verder als ik het niet kan bedenken?
 
Nee, dat je dat zo zegt.
 
Dus het antwoord ligt buiten het denken.
 
Weer een stapje verder.
 
En met denken kan ik het antwoord niet vinden, natuurlijk niet, want het ligt daar buiten. Dus het denken moet zwijgen wil ik het antwoord kunnen vinden.
 
Dat was het stapje verder.
 
Dat is het antwoord?
 
Dat is nog geen antwoord. Het is een stapje verder in de richting van een antwoord.
 
Maar alles wat ik zeg is duaal, is vanuit het denken. Dus met het denken kom ik er achter dat het denken het antwoord niet kan geven. Het denken moet zwijgen en dan valt er niks meer te zeggen.
 
En dan komt het er dus op aan. Dan komt het er op aan.
 
Om niks meer te zeggen?
 
Wanneer je niks meer zegt, dan komt het er op aan.
 
Dan stopt het zoeken.
 
Blijf maar eens een keer zo…
 
Daar word je stil van…
 
Merk op hoe allerlei zaken in de buurt van dat absolute wegvallen. Wanneer dat werkelijk zich zo gaat manifesteren dan zitten we hier misschien nog een paar honderd jaar. Tijd valt weg. Wanneer de tijd weer terugkeert merk je: tijd is spanning. Want er moet iets geprojecteerd worden: de tijd, en daarin wordt iets uitgesponnen.
 
Ik ervaar een ontsluiting waarin alles wegvalt, maar…
 
Uitstekend.
 
…maar het zet niet door. De tijd komt terug als het ware.
 
Wanneer het andere maar open blijft.
 
Dat is er altijd. Maar het is net alsof je op het scherp van de snede staat.
 
Dat is een periode waarin je geweldig helder moet blijven om niet weer gepakt te worden zodat het weer gesloten wordt.


Mededelingen

Biblion recensie van het boek: "Stiltewandelingen naar eenheid"

Wandelen in de natuur geeft rust. De stilte ervaren, de spanning tussen jezelf en de omgeving loslaten, en je zintuigen openen, dit alles zorgt voor ruimte, ontspanning en eenheidsbeleving. De auteurs nemen je mee in kleine oefeningen die je tijdens stiltewandelingen kunt toepassen. Het gaat daarbij om momentopnamen: het vertragen van je tempo, aandacht voor de ademhaling of zomaar ruiken aan een bloem. Het boekje ademt de geest van de Advaita Vedanta, de Indiase filosofie van de nondualiteit. Niet toevallig was een van de auters oprichter van het Advaita Centrum en de andere yogadocente. Een groot man (1945-2013) (en zijn leerlinge) laten een onuitwisbare erfenis na. Prachtig geïllustreerd met natuurfoto's laat dit meditatieve boekje de lezer even sprakeloos.
Frans Gerritsen (NBD|Biblion recensie.
Meer informatie: 'Stiltewandelingen naar eenheid'
 
De werkgroep "yoga & non-dualiteit" heeft 29 September en 24 November bijeenkomsten gepland van 10.30 uur tot 13.00 uur in het Advaitacentrum.
Meer informatie is te vinden op de website: Yoga-werkgroep
 

Kalender

Alle bijeenkomsten in het Centrum te Gouda, tenzij anders vermeld

29 sept 10.30 Werkgroep Yoga en Non-Dualiteit
Bijeenkomsten advaitagroepen
17 sept 19.30 Leuven
23 sept 19.45 Amsterdam
27 sept 19.30 Midden Nederland
29 sept 11.00 Hellevoetsluis
6 okt 9.30 Brugge
10 okt 19.00 Gent
13 okt 10.00 Gouda (stiltedag)
13 okt 10.30 Groningen
Informatie Contactgroep   Contactgroep advaitagroepen
 
 
 
 

Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Verdwijnende scheidingen

    Douwe Tiemersma
     

    Verdwijnende scheidingen

    Proeven van intercultureel filosoferen

    276 pagina’s, paperback

  • De bron van het zijn

    ‘Wat was mijn toestand, voordat er ervaring was? Wie was er om op deze vraag te antwoorden? … dat Ik dat geen vorm heeft en zichzelf niet kent als ik ben.’

  • Management en non-dualiteit

    In bedrijven en organisaties is meer aandacht gekomen voor de oriëntatie op samenhang, eenheid, heelheid, ongescheidenheid, kortom: non-dualiteit. Wat betekent deze ‘niet-tweeheid’ en op welke wijze kan zij in het eigen werk en in de organisatie doorwerken? Deze vragen staan in dit boek centraal.

  • Psychotherapie en non-dualiteit

    De psychotherapie en oosterse bevrijdingstradities zoals advaita vedânta en boeddhisme hebben in de laatste jaren een steeds grotere belangstelling voor elkaar gekregen. Ze hebben elk specifieke noties en werkwijzen, maar overlappen elkaar voldoende om een vergelijking mogelijk te maken.
    In dit boek worden diverse westerse psychotherapeutische stromingen en twee bevrijdingswegen die van oorsprong respectievelijk hindoeïstisch (Advaita Vedânta) en boeddhistisch zijn, met elkaar geconfronteerd.

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod