27 - De Levensbron is volmaakt zichzelf

Volmaakt zichzelf zijn; geen enkele neiging of noodzaak om te veranderen; ook geen mogelijkheid om te veranderen ... Waarin zou het veranderd moeten worden. Het omvat alles en is volmaakt in zichzelf.

‘Geen mogelijkheid om te veranderen’ geeft een stabiliteit en onbeweeglijkheid die vanuit het menselijk denken niet is voor te stellen.

Als het in zichzelf volmaakte niet kan veranderen of verbeteren, dan heeft het geen toekomst, want tijd bestaat alleen door veranderingen. Geen toekomst houdt ook in geen verleden. De volmaaktheid is altijd ‘nu’ en dat is het kenmerk van tijdloosheid. Het ‘nu’ heeft geen toekomst en geen verleden.

Als een mens streeft naar volmaaktheid, dan ontstaat in zijn voorstellingsvermogen een beeld waaraan hij gelijk wil worden. Dat beeld is een menselijk bedenksel met alle beperktheid van alle menselijke bedenksels. Volmaaktheid is met ons menselijk streven of willen niet bereikbaar.

Wat we ons ook aan beperkingen opleggen en hoe zuiver ons streven naar volmaaktheid is, het zijn alleen maar belemmeringen om tot de volmaaktheid te komen. Ze leggen ons vast op een idee, een voorstelling van volmaaktheid en deze volmaaktheid heeft niets te maken met de volmaaktheid van de Bron.

Een ‘toestand’ die onbereikbaar is voor de menselijke geest, moet op een ‘niet menselijke’ manier worden gerealiseerd. Als we er volkomen zeker van zijn dat de inspanning om de volmaaktheid te bereiken zinloos is, pas wanneer dat werkelijk wordt aanvaard, dan bestaat er een kans dat we kennis maken met de echte Levensbron.

Al het persoonlijke streven, hoe goed en heilig dit ook bedoeld is, is een hinderpaal om de ‘niet-persoonsgebonden’ Levensbron te gaan ervaren. Het is uit die bron dat de volmaaktheid voortkomt. Alleen het Leven vanuit die bron is volmaakt zichzelf. Het zichtbaar worden van de Bron vindt plaats via de menselijke geest en het lichaam.

Wim Veelenturf