Het is opvallend hoe vaak in de Nederlandse en buitenlandse literatuur (bellettrie: poëzie en proza) ervaringen zijn verwoord die in de richting gaan van non-dualiteit. Vaak staan deze teksten niet in het kader van een specifieke spirituele traditie en zijn zij uitingen van ervaringen van individuele mensen. Toch vertonen zij een grote gelijkenis op het punt van het wegvallen of relativeren van grenzen, scheidingen, tegenstellingen, beperkingen.
Het is de moeite waard deze teksten hier op te nemen, omdat zij een herkenning en inspiratie kunnen geven. Zelden is er een uiting van een echte mystieke of non-duale zijnservaring - de schrijver/dichter blijft meestal een ik-persoon - maar ook dan zijn de teksten leerzaam.
In deze rubriek worden teksten opgenomen uit de gepubliceerde bellettrie, vooral uit de Nederlandstalige literatuur, waarin een duidelijke verwijzing zit naar non-dualiteit. Deze teksten worden aangevuld met relevante essays, interviews, biografieën, enzovoort.
In dit boek zijn ruim 120 korte teksten verzameld die openingen bieden naar die openheid. Deze blijkt uiterst eenvoudig te zijn. De teksten zijn stukjes van leergesprekken, bedoeld als stimuli om de aandacht te richten op openheid, iets daarvan te laten zien en zo de realisatie van openheid een grotere kans te geven. Ze vormen samen de essentie van het onderricht in non-dualiteit.
De Upanishaden vormen de grondslag van een groot gedeelte van de Indiase filosofie. Ze worden ‘Vedânta’ genoemd, dat is het einde en de culminatie van de Veda’s. De wijsheid die in de teksten naar voren komt is nog steeds een onschatbare bron, zowel in India als daarbuiten. Centraal staat daarin de visie en zijnservaring dat de kern van zelf-zijn identiek is aan de grondslag van wereld en universum.
In dit boek is een groot gedeelte van de belangrijkste Upanishaden (8e-6e eeuw v.Chr.) opgenomen.
