38. Onderscheid en eenheid

Ik heb altijd veel met het woord 'hier' gehad. Ik kreeg, zoals ik je vertelde in ons persoonlijk gesprek, een inzicht toen ik in Lucknow was. Ik was toen, naast de constante stroom van vragen die ik op Poonjaji afvuurde, ook bezig met een boek van Sri Sadhu Om: The path of Sri Ramana, part I. Daarin wordt heel systematisch Vichara uitgelegd.
Hij praat over de 1e persoon als subject, als het onverdeelde grote IK, en de 2e en 3e personen als object. Het woord 'hier' duidde toen in mijn ervaring ook op de 1e persoon.

Gisteravond [tijdens de satsang] werd me duidelijk dat ik 'hier' en 'daar' als verscheidene plaatsen van aandacht en realiteit ben blijven zien. Hier bleef hier en daar bleef daar. Maar nu zie ik dat het mogelijk is, om alles, dus ook 'daar', in het bewustzijn of gevoel van 'hier' te plaatsen. En natuurlijk zeg ik dat verkeerd. In feite is alles dus 'hier'. ‘Daar’ is dus een enorme, fantastisch knappe illusie (van de grote stoute illusionist) en dat heb ik steeds over het hoofd gezien. Ik geloofde erin en plaatste mezelf op die manier steeds in een afscheiding van hier en daar, van ik en hij/zij, van dit en dat, van nu en gisteren/morgen. Dat heeft erg veel stress en lijden gegeven.


Uit het antwoord

Juist, je verwoordt het goed in grote mate.
De vichara of viveka is een eerste noodzakelijke stap om de specifieke identificatie los te weken. Als deze laatste is verdwenen, is er meteen een non-dualiteit met alles: 'er is alleen maar hier'.

Maar, pas op. De eenheid is niet afgesloten; zij is open. Dat betekent dat er niet alleen de positieve bevestiging is 'er is alleen maar hier'. Deze gaat samen met 'ik ben niet dit en niet dat'.

Daarom kan alles opgaan in het Onuitsprekelijke. Dat is de werkelijke oorsprong van alles wat zich toont.