Waarom Project Jongeren

Pia de Blok, 7 september 2006
 
Waarom doe je dit, wat is je doel vroeg iemand. Ook anderen vragen dat soms
Als yoga docente vanaf ‘83’ al kwam vaak de gedachte langs ‘dat zouden we ook op scholen moeten geven’. Ik zag de goede resultaten via de oefeningen die ik aan onze kinderen gaf. Maar zelf kwam het er niet van dit te gaan doen, had het te druk met yoga voor volwassenen.
Tot het toch tot een uiting kwam in het Project: Jongeren: ontspanning en inzicht. Mede door Douwe Tiemersma die het op zijn website zette, en zo blijkt het verder te gaan.
Een doel is er niet, het kan ook zo ophouden zoals alles in de wereld wat even opbloeit en weer dooft. Het is alleen een beginnetje, we zien het dan wel.
Waarom ik dit doe, zou het echt niet weten.
Hoewel:
Laatst ontving ik een gedicht via een vriend van een zekere Ingrid Jonkers (1933-1965). Een Zuid-Afrikaanse, blanke vrouw die dichteres was. Het gedicht die kind is nie dood nie. Dit had ze geschreven naar aanleiding van de rassenrellen waarbij een jongetje van anderhalf in de armen van zijn moeder door zijn hoofdje dood werd geschoten. Ook een DVD over haar ontving ik met daarin President Nelson Mandela die haar gedicht 'die Kind' uitvoerig citeerde in zijn eerste toespraak tot het Zuid-Afrikaanse parlement in 1994.
Verder zag je een verslaggever die de zus van het omgebrachte kind interviewde en haar het gedicht voorlas, het was een zwarte ongeletterde vrouw die het gedicht nog nooit gehoord had. Ze las het voor, zweeg, haar ogen spraken een eigen taal en ze zei ‘ik kan het niet uitspreken maar ik begrijp het’
Hier is het voor mij ook duidelijk.
Het kind is niet dood. In iedereen zit nog het kind wat het eens was. (De opvoeding heeft ons grotendeels gemaakt tot wat we schijnen te zijn.) Wanneer we geconfronteerd worden met het lijden van kinderen in deze tegenwoordige overdrukke tijd en daar niet onze ogen voor sluiten zien we dat er wat zou moeten veranderen. Een feit is dat steeds meer jongeren lijden onder de druk van de tegenwoordige maatschappij, dat wordt vastgesteld door jongerenwerkers en dat zie je ook in de media steeds meer afgeschilderd worden. Maar Mode, Markt en Media beheersen nog steeds het leven.
Niet alleen de opvoeding moet helder zijn: een zorg voor de ouders, daar zou ook goede hulp wenselijk zijn. Maar juist ook op scholen moeten er veranderingen ingevoerd worden waar de nadruk niet alleen meer op leervaardigheden ligt. Het kind-zijn, ongedwongen heerlijk in het leven staand, ontspannen, dat ze dat behouden. Of in iedere geval weer terugvinden in zich zelf. Dat kan alleen via ontspanning. Wanneer je alle spanning van een mens af haalt houd je zuiver mens-zijn over. En dat is Liefde-zijn en geluk. Ik spreek niet over gelukkig zijn omdat dat altijd maar periodes zijn en dan is er weer ongelukkig zijn. Nee, geluk zoals wanneer je in je jeugd in het zonnetje in een luie stoel zat en niets hoefde, geen problemen, geen zorgen, dat is geluk dat is de mens. Dát weer herkennen is het voornaamste voor de jongere. Van hier uit kunnen ze ook de betrekkelijkheid leren zien van al die elementen die in hun leven voorbij gaan komen. Dat je echt niet datzelfde geluk ervaart wanneer je drugs gaat gebruiken, of alcohol. Of achter de computer zit te chatten. Of weer nieuwe kleren koopt of snoep of het zoekt in ‘feesten’: het duurt maar even en dan is er weer die golf van zoeken naar gelukkig zijn. Terwijl het in elk mens zelf ligt!
Onze jeugd van tegenwoordig, met toch al hun problemen. Zie een blad als Educare, naar hoeveel mensen er tegenwoordig bezig zijn om iets aan te bieden, om zo te proberen een omslag mogelijk te maken. Op lagere scholen zijn er trouwens veel meer mogelijkheden zo is mijn ervaring. Zie ook op de website www.advaitacentrum studieJongeren, naar de verslagen, de info, de relevantie, etc. Maar ook op middelbare en hogere scholen moet er naast de buitenschoolse activiteiten die op ontspanning gericht zijn structureel iets gegeven gaan worden aan werkelijke diepe ontspanning voor de jongere en daarbij ook inzicht in wie men werkelijk is: de kern, de mens zonder spanning. Daar ben ik hoofdzakelijk mee bezig. Niet alleen meditatie (zoals TM gegeven wordt) maar ook uitleg en zelfervaring, inzicht, wat die rust IS, en dat die rust altijd aanwezig blijft ook temidden van onrust.
Gewoon in de klas zittend. Er hoeft niet naar een apart lokaal gegaan te worden, gewoon onder schooltijd. Door middel van zelfervaring laat ik de jongeren dit constateren. Iedereen vind het leuk om mee te doen. Natuurlijk , altijd zijn er wel uitzonderingen, jongeren die aandacht blijven vragen, maar nog nooit is er een geweest die uiteindelijk niet meedeed. Ze herkennen die ontspanning zelf omdat ze het zelf zijn!
Een uur per maand zou voldoende zijn. Ook als leerkrachten mee zouden doen en dit zo nodig met een leerling in stress situaties zouden herhalen.
Die kind is niet dood nie
Ingrid Jonkers
Het kind dat doodgeschoten is door soldaten bij Nyanga
Het kind is niet dood
het kind heft zijn vuisten naar zijn moeder
die Afrika schreeuwt de geur schreeuwt
van vrijheid en heide
in de townships van het omsingelde hart
het kind heft zijn vuisten naar zijn vader
in de optocht van de generaties
die Afrika schreeuwen de geur schreeuwen
van gerechtigheid en bloed
in de straten van zijn gewapende trots
Het kind is niet dood
noch bij Langa noch bij Nyanga
noch bij Orlando noch bij Sharpville
noch bij het politiebureau van Philippi
waar het ligt met een kogel door zijn hoofd
Het kind is de schaduw van de soldaten
op wacht met geweren pantserwagens en knuppels
het kind is aanwezig bij alle vergaderingen en wetgevingen
het kind loert door de vensters van huizen en in de harten
van moeders
het kind dat alleen maar wilde spelen in de zon bij Nyanga is overal
het kind dat een man is geworden trekt door heel Afrika
het kind dat een reus is geworden trekt door de gehele wereld
Zonder pas
Uit Ik herhaal je, een biografie door Henk van Woerden en de vertaling van haar gedichten door Gerrit Komrij, Uitgeverij Podium, 2000 - inmiddels 5e druk.