Pia de Blok 'Advaita Sprookjes'

Advaita Sprookjes door Pia Maria Aria (Pia de Blok)
Uitgegeven in eigen beheer

Deze sprookjes willen de mogelijkheid bieden om stilte en eenheid te ervaren. Pia schreef ze toen de advaita-ervaring werd verwerkt. Elk verhaaltje reflecteert ‘dat wat vooraf gaat aan woorden’ met steeds verschillende invalshoeken.

Het kader voor de verhalen is een in steeds een paar zinnen verteld verhaal over een groepje van negen in de sneeuw. Voor het slapen gaan vertelt een ‘ zij’ een verhaaltje. Van het groepje verdwijnt er steeds een: die gaat terug naar het gebied van voor ze geboren waren en dat is goed.
Meli het kameeltje ontmoet een jongetje die niet kan praten. Samen gaan ze op pad, ze zien en beleven van alles. Ze glimlachen en die glimlach vult de hele ruimte en daalt neer op alle kinderen.
Paardenbloempluisje zweeft vrij door de lucht en is helemaal gelukkig. Ze maakt een kikker blij, de bloemen waar ze langs vliegt en nog veel meer. Dan ligt ze op de aarde en ontstaat er een worteltje. Ze groeit uit tot een mooie paardenbloem.
In het avontuur van Quackje gaat hij op bezoek bij een konijn en krijgt te maken met toverkracht. Tenslotte is er een olifant die alles uitblaast.
In Niets van waar wordt de kracht van gedachten en verhalen verkend.
De Glazen Zwaan is geïnspireerd op een verhaal uit de Upanishaden. Een glazen zwaan drijft op het water, aan de ene oever heerst Koning Stilte, aan de andere is er drukte. Er is een jongetje met rood haar die een strootje niet kan verbranden, een jongetje met wit haar die een strohalm niet kan wegblazen en een man met spierballen die haar vraagt of ze het kan uitleggen. Ze vertelt hen over Koning Stilte en brengt hen er naar toe.
De twee Zelven van Mijnheer Azed gaat over het persoonlijke bewustzijn samen met het universele bewustzijn.
De kip en het ei. Een eitje ervaart het groeien, het steeds groter en sterker worden, een kuiken en een kip worden. En legt tenslotte zelf een ei.
De Boom die een vrouw wilde zijn gaat over het herkennen van de liefde in de ander en jezelf en het eenworden. En: waar je je op richt dat wordt je.
In het Sprookje van het zaadje ontspruit het zaadje en vraagt aan het zand en aan de wind waarom ze doen wat ze doen. Ze doen gewoon wat ze doen. Het zaad groeit door, iedereen bewondert hem als hij een volgroeide zeekraal is. Dan laat hij zich meegaan in de opening van waar de wind vandaan komt….
Het niet-terugkerende golfje ziet dat zijn vorm steeds anders is, maar dat hij zelf deZelfde bleef. In de spiegelgladde zee blijft hij stil en de andere golfjes worden ook stil.
Het allereerste en het allerlaatste sprookje gaat over een steenbok en een vis. De steenbok neemt de vis mee uit het water naar de hoogste bergtop. Ze zien dat de ervaring daar en in het diepst van de zee hetzelfde is; verschil is er alleen als ze gaan denken.

De verhaaltjes ademen een warme, opbouwende instelling in het leven die in allerlei formuleringen en wendingen tot uitdrukking komt. Het een expressie van en doordrenkt met Advaita op een manier die heel gemakkelijk te begrijpen is en aansluit bij de gewone ervaringen die kinderen hebben. Ieder verhaaltje in het boekje heeft een mooie illustratie.

Het boekje is uitverkocht. Wel zijn ingesproken cd’ s te krijgen (ook in het Engels en Frans). Het is in diverse bibliotheken in het land te lenen.
Wellicht komt op afzienbare termijn een herdruk.

Patricia van Bosse