Yoga op scholen


16 januari 2006
Ik ben zelf ooit uitgenodigd om drie yogalessen te geven op een middelbare school. Dat viel onder een speciaal project van keuzevakken binnen de gymnastieklessen. Voor het eerst hadden zij er yoga bijgevoegd. Ze konden bijvoorbeeld ook drie lessen schermen of boksen kiezen. Er waren een stuk of 7 à 10 mogelijkheden. Het betrof de 5 en 6 klassen, dus de jongeren van 16 tot 18 jaar en er was belangstelling en echte interesse. Ze wilden ervaren, al hadden sommigen het ook gekozen omdat ze niks beters wisten. Deze deden overigens wel echt mee! Wat ik zo gezien heb, gaat het ze allemaal heel gemakkelijk af. Er is een beetje schuchterheid aanvankelijk, ...ogen dicht en voelen etc., maar de lessen verliepen met aandacht.
In die tijd deed ik ook pogingen iets met kinderen van de lagere school te doen. Ik heb een yogacursist die remedial teacher is en op vergaderingen komt waar alle hoofden van scholen en andere leerkrachten bijeenkomen. Ik had een mooie folder gemaakt en zij zou het voor mij promoten. Kon het beter? Ook had ik een briefje gemaakt dat op de scholen opgehangen kon worden zodat de ouders mij konden bellen. Uiteindelijk is hier alleen uit voortgekomen dat ik op een lagere school van een kind van een andere yogacursist van mij drie yogalessen heb gegeven. Dat was weer een heel andere ervaring met deze kleinere kinderen van 8 tot 10 jaar en ontzettend leuk om te doen. Die lagere school is ook een hele goeie plek. De kinderen zitten er nog zo dicht bij.
Het zou in het onderwijs moeten. De volwassenen moeten het gaan herkennen voor zichzelf en dat het belangrijk is voor kinderen. Het zou in het onderwijs moeten en niet net als tennis, zwemmen, hockey, apart na schooltijd. Dan kiezen de kinderen misschien toch eerder andere 'sporten'.
Als de ouders en leerkrachten al zelf yoga doen, zullen ze hun kinderen niet zo gauw opgeven, alleen al als ze ADHD hebben of zo iets.
Ja, dat zou erg mooi zijn: als al jong hiermee contact gemaakt wordt, en als ze leren dat wat ze ervaren heel gewoon is ,dat 'naar binnen keren’ heel gewoon is.
Yogadocente

Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.


  • Non-dualiteit - de grondeloze openheid

    Non-dualiteit is niet-tweeheid (Sanskriet: a-dvaita), de afwezigheid van scheidingen. Deze openheid vormt de kern van elke spiritualiteit en mystiek. Maar wat is non-dualiteit nu precies? Daarover gaat het nieuwe boek van Douwe Tiemersma. In zijn vorige boeken stond de non-dualiteit ook al centraal, maar nu laat hij stap voor stap zien wat non-dualiteit in de eigen ervaring betekent. Iedereen blijkt die ervaring te kennen en te waarderen.

  • Openingen naar Openheid

    In dit boek zijn ruim 120 korte teksten verzameld die openingen bieden naar die openheid. Deze blijkt uiterst eenvoudig te zijn. De teksten zijn stukjes van leergesprekken, bedoeld als stimuli om de aandacht te richten op openheid, iets daarvan te laten zien en zo de realisatie van openheid een grotere kans te geven. Ze vormen samen de essentie van het onderricht in non-dualiteit.

  • Meditatieboekje

    Korte teksten die je meenemen naar openheid

  • Mediteren leren

    Dit boek geeft een handleiding bij het leren mediteren voor beginners en voor de gevorderden die nog eens bij het begin willen beginnen. Het uitgangspunt is de spontane meditatie, die iedereen af en toe heeft. 

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod