14 - Zelf kan gewoon zichzelf blijven

De dag in Brugge is weeral voorbij en het was goed, ook voor mezelf.
Voel de behoefte om er iets over te zeggen, ga dat dan ook maar proberen. Nu gaat dat ongeveer zo;
Uw manier van zijn laat toe om volledig(er) op te gaan in "wat zich toont" zonder er echt afhankelijk van te worden of het met geweld te willen aanpassen aan eigen verlangens of behoeften. Het lijkt me zo te zijn dat het "Zelf" gewoon zichzelf kan blijven, in wat voor omstandigheid dan ook. Het plezier om dat te kunnen ervaren is spontaan en heeft niks nodig, dit is misschien de ontdekking van een zekere stabiliteit in gans dit gebeuren. Een stabiliteit die niet direkt afhankelijk is van het gebeuren zelf, maar eerder van het "Zijn" zelf. Natuurlijk is het ieder moment opnieuw een uitdaging om die eigenheid niet al te volledig te laten overvleugelen door de voorbijkomende en dus tijdelijke dingen, die nu eenmaal eigen zijn aan het leven zelf. Misschien zijn de levensgebeurtenissen wel nodig om tot een zekere diepte of doorleving te kunnen komen, om door alle lagen heen te kunnen komen. Het is echt heel waardevol en mooi dat je steeds opnieuw oproept om tot die essentie te komen, tot die eenvoud die zo ongrijpbaar lijkt en toch wel voelbaar is. Rust en Stilte laten het beste toe om dat te zijn wat alles is, zonder direkt eigenbelang. Dat spontane gevoel van dankbaarheid en vreugde laat dan ook alles gebeuren op een open(er) en vrij(ere) manier.
Woorden zijn maar woorden en weet niet of het gezegde zinnig is, maar stuur het toch maar door.